Alyki (Aliki) mała wioska rybacka znana na całym świecie na „Szmaragdowej Wyspie”-Thassos

Zatoka Alyki jest znana na całym świecie jako miejsce, z którego prawdziwy, wysokiej jakości krystaliczny biały marmur z Thassos i jego produkty były eksportowane na cały świat.

Osada Alyki ma historię, która nieprzerwanie sięga VII wieku przed naszą erą.

Starożytny kamieniołom znajduje się w najbardziej południowo-wschodnim punkcie samego Przylądka. W pobliżu znajdują się dwie świątynie, które znajdują się wewnątrz świętych skał na północny wschód od zatoki, wykute w samych skałach – gdzie wierni złożyli swoje wotum. Pomiędzy tymi dwoma punktami, kamieniołomem i świątyniami, znajduje się naturalny odcinek wysokiego terenu, który był używany w XII wieku przed Chrystusem jako centrum transportu i handlu.

Sarkofag, okres rzymski 2-3 wiek.

Ten sarkofag nie jest jedynym znalezionym na półwyspie Aliki, ale jest najbardziej imponującym. Jego długość wynosi ok. 2,65 metra. Kształt ma raczej pospolity i przypomina on te znalezione w Limenas, ale jest bardziej udekorowany. Pokrywa zbudowana jest z oddzielnych marmurowych bloków i imituje sufit. Z powodu jego wielkości i masy sarkofag nigdy nie był przenoszony i był zawsze dobrze widoczny.

Pierwsze wzmianki o nim znajdujemy w tekstach europejskich podróżników, którzy odwiedzili wyspę Thassos w 19 wieku : „głębiej w dół marmurowy sarkofag wyrasta z gleby” pisze francuski odkrywca G.Perrot w 1864 r. i dodaje on, że wejście z jednej strony było otwarte a sarkofag ograbiony przez łupieżców grobów, Nic w nim nie znalazł. Zauważył jednak na zachodniej ścianie napisy, którym poświęcił 4 dni, aby móc je rozczytać. Tekst składał się z 15 linijek, zajmował całą powierzchnię ściany. Były to dwa wiersze odnoszące się do dwóch różnych osób. Każdy wiersz jest w innej linijce. Narratorzy wiersza mówią dosłownie do czytającego w pierwszej osobie.

Możemy przeczytać:

„Mój dobry maż Kotilios podarował mi w prezencie ślubnym ten piękny kamienny pomnik, który zbudował. Dzięki temu Bogowie podarowali mi dodatkowe 25 lat życia wśród Śmiertelników”

„Nawet jeśli ten sarkofag zawiera moje całe ciało to moja dusza poleciała w niebiosa. Dzięki Bogu, który pozwolił mi porozmawiać po śmierci ze wszystkimi żyjącymi. Nie uczestniczyłam w chórze na cześć Bogów, śmierć matki bardzo mnie załamała. Ale mój kochany ojciec zbudował tą pieczarę dla mnie, którą otrzymałam po swoim ślubie. Kiedy miałam 18 lat ojciec zbudował tutaj kapliczkę aby wiecznie o mnie pamiętano”.

Z inskrypcji możemy wiele się dowiedzieć o czasach panującym w okresie powstania tych tekstów. Wiemy, że każda dusza, która zmarła przedwcześnie miała prawo rozmawiania z żywymi. Widzimy także, że śmierć uznawano za następstwo w celu wypełnienia założeń swojej wiary.

Statek wyrzeźbiony w północnej części sarkofagu ma upamiętniać sposób transportu ogromnych marmurowych bloków statkiem z tego półwyspu.

Starożytne sanktuarium

Sanktuarium zostało odkryte krótko po przybyciu Greków z Paros (wyspa na Morzu Egejskim, w archipelagu Cyklady), którzy założyli kolonię na Thasos, około 650 r p.n.e., niedaleko wschodniej zatoki półwyspu Aliki. Składa się z identycznych pomieszczeń nazwanych północny i południowy. Starożytne sanktuarium zostało nazwane „Apollo”, ponieważ jego pierwszy odkrywca Theodore Bent zauważył na marmurowym bloku wpis „Daos Apollo”

Północny budynek ma kształt prawie kwadratu (16 m x 16,5 m) i jest podzielony na 3 pokoje. We wschodniej części znajduje się korytarz z pięcioma kolumnami. Na ścianach widnieją napisy o tematyce miłosnej, które zostały lekko zatarte przez odwiedzających. Imię Daos znajduje się na ścianie przy południowym wejściu.

W północnym pomieszczeniu znajduje się kamienne serce na którym wyryte jest imię Seuthis i inne zatarte nieznane imię.

Pozostałości północnej budowli składają się z trzech różnych stylów architektonicznych od 7 w. p.n.e do późnego 3 w n.e.

W 3 w n.e budowla została opuszczona. Systematyczne wykopaliska ukazały dodatkowe części budynku, ukazując jego monumentalność.

Południowy budynek ma podobny plan tylko mniejsze wymiary (11,6 m x 13 m). Posiada również 5 kolumn, których oryginalna wysokośc wynosiła 3,5 m.

Budynek południowy posiada pomieszczenie z kamiennym sercem na którym jest wyryte imię Nikenor .

Styl architektoniczny jest datowany na 500 r p.n.e.. Mimo to zachodnia ściana została zbudowana dużo później. Wschodnia ściana ma poważne usterki spowodowane osuwaniem się wzgórza pomiędzy 1 a 2 w p.n.e.

Pomimo tego, że budynki tradycyjnie nazywały się świątyniami, były używane jako składy i miejsca spotkań religijnych.

Żeglarze, którzy przybywali na Thassos by pozyskiwać marmur, kładli obok świątyni kamienie na znak podziękowania dla Bogów: Artemiza, Sarapisa, Posejdona, Asklepiosa i Heraklesa.

Zatoka Alyki.

Alyki to zapierający dech w piersiach półwysep prowadzący stromo w morze i tworzący dwie piękne zatoczki na południowo-wschodnim wybrzeżu wyspy.

Dziś krystalicznie czyste wody i spokój naturalnego środowiska są powodem, dla którego coraz więcej odwiedzających docenia te piękne małe zatoczki, z ich uderzającym naturalnym pięknem, którego nie można łatwo znaleźć w innym miejscu na świecie. Te zatoki są przez wielu uważane za najbardziej malownicze zatoki na całej wyspie Thassos.