-
Człowiek ma prawo do wyjątkowości. Republika Zarzecza (Užupis) najbardziej klimatyczna dzielnica Wilna.
Najmniejsza dzielnica Wilna – Zarzecze, początkowo mieszkała tu biedota, rzemieślnicy i zakonnice oraz prostytutki. W 1998 roku proklamowano tu Republikę Užupis. Upubliczniono konstytucję w 23 językach, mówi ona, że każdy ma prawo do popełniania błędów i do szczęścia. Czym jest Užupis? To nie rząd, a ludzie, wszyscy obywatele tu rządzą. Zasady Republiki są bardzo proste, każdy sam stwierdza czy chce być jej obywatelem. Mieszkańcy nie mają dowodów osobistych, ani wybieranego rządy, bo to niemożliwe. To jest miejsce, w którym ludzie próbowali żyć tak jak chcą i im się to udało, bo to słuszne. Aby uczcić założenie Republiki z tutejszej fontanny popłynęło piwo. Osiedlili się tu muzycy, pisarze, rzemieślnicy, odnowili opuszczone…
-
Budzi się wiosna w „Krainie Olędrów”. Niebieski szlak Piaski Królewskie – Gorzewnica – Kromnów
Piaski Królewski kojarzą mi się z Panem Leszkiem, ale to oddzielna historia i z kolejką leśną, która jeździła tą trasą do tartaku w Zamczysku. Dla miłośników historii kolejnictwa szlak niebieski w kierunku Gorzewnicy to idealna propozycja. Na trasie odnajdziemy bardzo dobrze zachowane szyny, widok nieziemski. Jeśli zamkniemy oczy to przy odrobinie szczęścia możemy usłyszeć odgłos lokomotywy. W Piaskach Królewskich znajduje się dość spory parking leśny, można zostawić samochód i wyruszyć niebieskim szlakiem w stronę Kromnowa, w połowie drogi, około 2,5 km od parkingu znajduje się Gorzewnica. Trasa: Niebieski szlak Piaski Królewskie – Gorzewnica – Kromnów. Znajdująca się tutaj kiedyś osada Piaski Królewskie została założona w XVIII w. jako tzw. Budy…
-
Zaborów – Buda – Mokre Łąki – najładniejszy szlak na wiosenną wyprawę po Puszczy Kampinoskiej.
Wiosna, najbardziej wyczekiwana pora roku. Pierwsze promyki słońca, pierwsze zawilce to znak, że nadszedł czas, żeby wyciągnąć z garażu rower. W Puszczy Kampinoskiej jest wiele pięknych szlaków, o każdej porze roku las wygląda i pachnie inaczej. Wczesną wiosną najpiękniej jest tam gdzie są lasy łęgowe, pełno w nich zawilców i żółtych jak słońce kaczeńców. Z początkiem maja w puszczańskich wioskach zakwitną bzy, najpiękniej pachną późnym wieczorem. Trasa: Zaborów (niebieski szlak) – Wyględy Górne – Zaborów Leśny – Buda – Mały Truskaw – Truskaw – Mokre Łąki – Truskaw – Buda – Mariew – Wólka – Zaborów (25 km). W Zaborowie naprzeciwko szkoły, zaraz przy rondzie znajduje się duży parking „Parkuj…
Może Ci się spodobać
„… żeby łzy mogły budzić z grobu umarłych a miłość kruszyć śmierci wrota” – spacer po Starym Cmentarzu w Łodzi
„Walka polsko-niemiecka o szkolę początkową w Królestwie”.- Koloniści niemieccy w Famułkach Królewskich.
Jeden z najbardziej malowniczych szlaków w Puszczy Kampinoskiej w jesiennej odsłonie.
-
„Walka polsko-niemiecka o szkolę początkową w Królestwie”.- Koloniści niemieccy w Famułkach Królewskich.
„Jakby ustęp z fantastycznej powieści! My, tu, w Królestwie Polskiem, staczać musimy walki zacięte o szkołę elementarną z Niemcami. Na wolnej od władztwa pruskiego ziemi Polacy zniewoleni są bronić się przed zachłannością nacjonalistyczną Niemców! Nie, to nie do wiary, a jednak—tem smutniejsza— rzecz prawdziwa! Z Niemcami społeczeństwo polskie w Łodzi prowadzi walkę bardzo ostrą i bardzo zaciętą, tam, jak wiadomo, idzie o ocalenie choć części szkół początkowych miejskich przed zamachami na nie mniejszości narodowej niemieckiej. Idzie o powstrzymanie zapędów germańskich, zmierzających ostatniemi czasy już nie do konserwowania języka i obyczajów zamieszkałych w Łodzi Niemców, ale do formalnego zdobycia miasta dla swoich celów politycznych. Słynna sprawa podziału samowolnego kasy szkolnej miejskiej…
-
Troki (Trakai) zamek na wyspie. Karaimi najbarwniejsza pozostałość po rządach Księcia Witolda.
W Trokach można się zakochać bez pamięci. Ja już planuję wybrać się tam w okresie Bożego Narodzenia. Na Litwie spędziłam tylko trzy dni i wiem, że muszę tam koniecznie wrócić. A dlaczego? Patrząc na Litwę, Łotwę i Estonię, to Litwie jest całkiem inna, najmniej europejska. Tak sobie myślę że do końca nie wiem czemu została przyjęta do Unii Europejskiej, przecież tak bardzo odstaje. Nigdzie wcześniej nie wiedziałam takiej ilości starych drewnianych domów pokrytych jeszcze eternitem. Ilości ograniczeń i fotoradarów, do tego bardzo słabe oznakowanie dotyczące dopuszczalnej prędkości, sprawia, że jazda samochodem człowieka zwyczajnie męczy. Rozwój gospodarczy widać, dopiero raczkuje i może w tym tkwi cały urok Litwy. Troki oddalone są…
-
Ścieżka edukacyjna Viru raba w Parku Narodowym Lahemaa – Estonia.
Park Narodowy Lahemaa leży w samym środku północnego wybrzeża Estonii, zajmując wraz z zatokami Kolga, Hara, Eru i Käsmu obszar 649 km². Powstał w 1971 roku jako pierwszy park narodowy na terenie ZSRR. W granicach parku odnaleźć można piękne bagna i jeziorka, zatoki wypełnione ciepłymi wodami, dawne wsie rybackie oraz poniemieckie majątki. Lahemaa znaczy „kraina zatok”. Ścieżka przez torfowisko Viru ma 3,5 km długości i prawie w całości pokryta jest promenadą. Wzdłuż szlaku znajdują się platformy widokowe, na których można bliżej poznać roślinność bagienną oraz odpocząć na ławeczce przy dużym padoku. Na środku szlaku znajduje się wieża widokowa, z której roztacza się widok na całe bagno. Z tablic informacyjnych można…
-
Parnawa (Pärnu) letnia stolica Estonii – atrakcje turystyczne.
Pärnu (Parnawa) to bez wątpienia najlepsze miejsce na spędzenie letnich wakacji w Estonii. To średniowieczne miasto wczasowiczów przyciąga przepiękną prawie 3 kilometrową białą, piaszczystą plażą. W największym nadmorskim kurorcie Estonii nie brakuje klimatycznych restauracji i barów. Znajdą tu też coś dla siebie miłośnicy sportów wodnych. Z powierzchnią 858 km² Pärnu jest największą gminą w Estonii, prawie tak dużą jak Berlin (892 km²). Okolice Pärnu plasują ją w pierwszej setce świata, wyprzedzając takich gigantów jak Mediolan, Ateny, Wiedeń, Buenos Aires, Barcelona, Toronto i Hamburg oraz Kopenhagę, Sztokholm i Amsterdam. Niezależnie jednak od dużej powierzchni, gęstość zaludnienia Pärnu wynosi zaledwie 60 osób na kilometr kwadratowy. Parnawa przyciągają zarówno Estończyków, jak i przyjezdnych gości, ponoć…
-
„Wyspa niczyja” – w poszukiwaniu Grecji na Cyprze.
„Białe tło. Pośrodku – wyspa o złotawym kolorze, nawiązującym do miedzi (łac. cuprum), od której pochodzi nazwa „Cypr”. Pod nią znajdują się dwie gałązki oliwne. Symbolizują pokój między społecznościami. Tak wygląda flaga Republiki. Dzisiaj kojarzy się ona z południową częścią wyspy, kontrolowaną przez greckich mieszkańców. Ale nie wszyscy wiedzą, że zaprojektował ją turecki Cypryjczyk – Ismet Güney „. Kawa na Cyprze ma fundamentalne znaczenia, ale jeszcze ważniejsze jest to, jak się ją określa. „Cypryjską” pije zwolennik jedności Cypru, „grecką” zwolennik enosis, „turecką” zaś zamówi rzecznik zbliżenia z Ankarą. I tak jak rodzaje kawy, tak ojczyzny na Cyprze są trzy. „Wyspa trzech ojczyzn” – tak Cypr nazywał w swoim reportażu Thomas…
-
Aphrodite Nature Trail (Szlak Afrodyty) – najpiękniejszy szlak pieszy na Cyprze.
Cztery pory roku na Cyprze: wiosna, lato, jesień, zima. Luty to jeszcze zima, do plecaka oprócz sporego zapasu wody, warto spakować ze sobą jeszcze krem z filtrem, czapkę i kurtkę przeciwdeszczową. Szlak Afrodyty to bez wątpienia jeden z najbardziej malowniczych szlaków pieszych na Cyprze. Ogromna jego zaletą jest to, że to szlak okrężny więc zaczynamy i kończymy spacer dokładnie w tym samym miejscu. Komunikacja miejska na Cyprze, wbrew tego co piszą inni, działa bardzo sprawnie. Bilet całodniowy kosztuje tylko 5 EUR-o, ulgowy 2,5 EUR-o. Z Pafos dotrzeć tu można autobusem numer 645 , który odjeżdża z dworca Karavella i jedzie do Polis (ostatni przytanek, podróż trwa około 40 minut). W…
-
Jeden z najbardziej malowniczych szlaków w Puszczy Kampinoskiej w jesiennej odsłonie.
Jak zamknę oczy to jeszcze czuję krople deszczu spływające po mojej zmarzniętej twarzy. Jesień w tym roku była wyjątkowo mokra. Po deszczu całkiem inaczej pachnie las, zapach ziemi miesza się z zapachem powiędłych liści. Polska Złota Jesień minęła całkiem niepostrzeżenie. Trwała tak krótko, że nie zdążyłam się nią dobrze nacieszyć. Później nastała pora mgieł. Lubię patrzeć na poranne mgły, mają w sobie coś magicznego, delikatnie otulają leśne polany. W lesie ucichły już ptasie śpiewy, od czasu do czasu słychać tylko stukanie dzięcioła. Las małymi krokami szykuje się do zimowego snu. Już tylko ostatnie grzyby nieśmiało wychylają główki spod liści. Trasa: Leszno (żółty szlak) – Łubiec (czerwony szlak) – Roztoka (7,5…
