Boże Ciało w Sanktuarium Matki Bożej Świętorodzinnej w Miedniewicach
Jak podaje tradycja, Jakób Trojańczyk z Miedniewic w 1674 r. kupił na odpuście w Studziannie k. Opoczna drzeworyt ludowy przedstawiający Świętą Rodzinę i umieścił go w swojej stodole. Wokół obrazu zaobserwowano nadprzyrodzone zjawiska, do zbadania których biskup poznański Stefan Wierzbowski powołał specjalną komisję. Stwierdziła ona prawdziwość cudów.
W 1676 r. dla cudownego wizerunku Świętej Rodziny w miejscu stodoły zbudowano drewnianą kaplicę. Fundatorem był właściciel Miedniewic Mikołaj Grudziński, który w 1686 r. dla obsługi pielgrzymów sprowadził tu franciszkanów reformatów, a także wybudował dla nich najpierw skromny klasztor drewniany, a następnie murowany. W latach 1731-1748 w tym samym miejscu wybudowano nową murowaną barkową świątynię.
W roku 1864 rząd carski skasował klasztor reformatorów w Miedniewicach, a kościół przejęli księża z Wiskitek. W 1919 r. abp Aleksander Kakowski, metropolita warszawski, przy kościele miedniewickim erygował parafię pw. Nawiedzenia NMP i św. Józefa Oblubieńca.
W 1966 r. Prymas Stefan Wyszyński przekazał parafię miedniewicką i pieczę nad sanktuarium franciszkanom konwentualnym, którzy w 1986 r. przekazali klasztor siostrom klaryskom jako dar dziękczynny za kanonizację św. Maksymiliana, a sami zamieszkali w nowym budynku-klasztorku.
[* Źródło: Tablica informacyjna przy Sanktuarium Matki Bożej Świętorodzinnej w Miedniewicach ]
W miedniewickim sanktuarium czczony jest wizerunek Świętej Rodziny. Namalowany został w 1671 r., zaś zakupiony w Studziannej w 1674 r. przez pewnego okolicznego gospodarza. Jest to drzeworyt, a zatem obraz wykonany specjalną techniką graficzną druku wypukłego, o wymiarach 50×50 cm ukazujący Maryję, Jezusa i Świętego. Józefa w późnobarokowych strojach, którzy zebrani są przy okrągłym stole podczas wspólnego posiłku przy świecach. Po lewej stronie siedzi Madonna. Wpatruje się Ona w Jezusa i prawą ręką podaje mu owoc. Święty Józef przedstawiony po środku wkłada w ręce Syna Bożego kielich.
Wizerunek jest opatrzony inskrypcją: Nuże, drogi chłopcze, pij z tego kielicha. Czeka Ciebie inny, który wyciągnąwszy ręce, aż przy śmierci spełnisz. Święta Rodzina ukazana została tu w bardzo odmienny niż zazwyczaj sposób. Najczęściej nasze wyobrażenia o Niej przedstawiają skromnych i ubogich ludzi, zaś ten wizerunek daje nam poznać Świętą Rodzinę z innej strony, czyli tak, jak tego na co dzień nie widzimy. Cała scena zdaje się być bardzo dostojna i poważna.
Ostatnio w Miedniewicach byłam 9 lat temu na Komunii Świętej mojej przyjaciółki dzieci. Sanktuarium nie było jeszcze tak pięknie odnowione, ale pamiętam zrobiło na mnie niesamowite wrażenie.
Miedniewice to malownicza miejscowość leżąca na pograniczu ziemi łowickiej i sochaczewskiej na obrzeżach Bolimowskiego Parku Krajobrazowego, niedaleko Żyrardowa w gminie Wiskitki.
Pierwsza wzmianka o nich pochodzi dopiero z 1359 r. Zwano je wtedy Niedźwiedzice albo Miodowice. Miejscowość ta stała się szerzej znana w Polsce dopiero w połowie XVII w. za sprawą pewnego dewocyjnego obrazka…
W Boże Ciało, Miedniewice wyglądają pięknie, skromne, ładnie przybrane ołtarze dodają tej miejscowości szczególnego wyrazu.
W drodze powrotnej chcemy się jeszcze zatrzymać przy kapliczce, którą mijaliśmy.
Może Ci się spodobać
Malta wyspa rycerzy św. Jana: atrakcje, zabytki, ciekawe miejsca.
Ach te murale. Szlakiem łódzkiego street artu – część 1.
