Na Pietrynie czuć już Magię Świąt ! Jarmark Bożonarodzeniowy na Piotrkowskiej w Łodzi.

Święta Bożego Narodzenia zbliżają się wielkimi krokami! Pandemia daje się wszystkim nieźle we znaki. Ostatnio jadąc do pracy słuchałam wywiadu z panią psycholog, która zalecała, żeby w tym roku wcześniej ubrać choinkę, ma to pozytywnie wpłynąć na Nasze samopoczucie. Wszystko wskazuje na to, że Święta w tym roku spędzimy zupełnie inaczej niż zazwyczaj. Codziennie słyszymy nowe ograniczenia wprowadzane przez rząd. A święta to przecież pachnąca choinka, Mikołaj, 12 potraw na stole, pierwsza gwiazdka a przede wszystkim Rodzina. Czym wobec tego jest tradycja ?

„Pytasz dlaczego? No, bo tradycją nazwać niczego nie możesz. I nie możesz uchwałą specjalną zarządzić, ani jej ustanowić. Kto inaczej sądzi, świeci jak zgasła świeczka na słonecznym dworzu! Tradycja to dąb, który tysiąc lat rósł w górę. Niech nikt kiełka małego z dębem nie przymierza! Tradycja naszych dziejów jest warownym murem. To jest właśnie kolęda, świąteczna wieczerza, to jest ludu śpiewanie, to jest ojców mowa, to jest nasza historia, której się nie zmieni. A to co dookoła powstaje od nowa, to jest nasza codzienność, w której my żyjemy.”

[*Fragment filmu „Miś”]

6 grudnia wybrałam się do Łodzi na Jarmark Bożonarodzeniowy, nawet Piotrkowska wydaje się być dziś jakaś inna, jakaś markotna. Środek dnia a prawie nikogo nie ma, cisza. Czuć tylko zimny wiatr na policzkach, przeszywające zimno daje się Nam we znaki. Większość knajpek jest zamknięta, pozostałe serwują tylko dania na wynos. Zaczyna mi brakować gwaru ludzi, zapachu przyrządzanych potraw, zapachu szczęścia.

Piotrkowska skąpana w srebrze i złocie, wygląda przepięknie. Złote i srebrne bombki na tle zielonego świerku cudownie komponują się z piaskowymi fasadami kamienic. Drugi rok z rzędu zimową ulicę Piotrkowską ozdobiły dekoracje inspirowana naturą. Powrót do natury okazał się wyjątkowo trafiony. Widać, że władze miasta robią wszystko, żeby świąteczna iluminacja centrum Łodzi, na którą przecież łodzianie czekają cały rok, dawała wytchnienie. 

Wymarzona sceneria do wykonania zabawnej rodzinnej fotografii znajduje się przy Pasażu Rubinsteina, można tu wskoczyć do wnętrza otwartego prezentu. Świetlne bramy ze świątecznymi akcentami sprawiają, że wyjątkowym zimowym blaskiem rozbłysnął też Pasaż Schillera.

– Czy wie Pani jakie to są ptaki ? – zagadnął mnie starszy Pan.

Przyznam się, że byłam trochę zdezorientowana, mówię, że wyglądają na wróble, ale miły, starszy Pan stwierdził, że na wróble to są trochę za małe.

– A może sikorki – odpowiedziałam.

– Czy oby na pewno, a może to są wrony ? – zapytał.

– Wrony to raczej nie, przecież wrona ma całkiem inny kształt brzuszka.

-A może to sójki – stwierdził miły, starszy Pan. A zna Pani taki wierszyk „Wybiera się sójka za morze, ale wybrać się nie może„.

Uśmiechnęłam się i przyznałam Panu rację, choć w duchu wiedziałam, że nie są to sójki. Kompletnie nie znam się na ptakach, ale te łobuziary mam u siebie w ogródku i uwielbiam w zimę je podglądać. Wiecznie się kłócą o jedzenie, przeganiają biedne sikorki z karmnika. W święta wszystko jest jednak możliwe i może to są właśnie sójki. Jedno jest pewne, czasem wystarczy kilka miłych słów zamienionych nawet z obcym człowiekiem, żeby poczuć Magię Świąt.

Jak spoglądam na Fortepian i siedzącego przy nim Rubinsteina to mam wrażenie, że właśnie teraz gra on specjalnie dla Nas „Cichą noc”. Po woli zaczynam słyszeć i czuć Magię Świąt, dosłownie jeszcze kilka kroków dzieli mnie od pierwszych świątecznych kramików.

Jarmark Bożonarodzeniowy rozciąga się pomiędzy Ławeczką Tuwima a Off Piotrkowską. Możemy tu kupić świąteczne przysmaki, wędliny z domowej wędzarni, chleby na zakwasie, domowe ciasta, sery z Podhala, miody smakowe i produkty pszczele, swojskie jaja, ale też nieco bardziej egzotyczne produkty: włoskie – oliwki, suszone pomidory, pesto i tureckie: baklava, chałwa, sahep.

Dzieci na pewno zainteresują narzędzia w czekoladzie. Kobiece oko zadowoli z pewnością duży wybór unikatowej biżuterii, w tym także ręcznie robionej i artystycznej. Na panów czekają smakowite wina i słodkie nalewki. Osobiście mi brakowało trochę większego wyboru ozdób świątecznych. Spory wybór był za to ceramiki i ręcznie robionych czapek i skarpet.

Domek św. Mikołaja wypełnił się magią pomagania, spotkaliśmy  w nim załogę BeeMajaTeam, czyli ludzi stojących za fantastyczną akcją wsparcia dla chorej dziewczynki. Młodzi ludzie zbierają pieniądze na leczenie Mai, swoim optymizmem i zaangażowaniem otwierają ludzkie serca.

Kilka słów o świątecznych tradycjach charakterystycznych dla łodzian.

Czytałam ostatnio bardzo ciekawy artykuł na temat zwyczajów świątecznych, oczywiście na pierwszym miejscu jest dzielenie się opłatkiem i puste miejsce przy stole. Ale wciąż żywy, jest szczególnie na ziemi łowickiej, zwyczaj obwiązywania drzew, głównie jabłoni, słomą. W wigilię tuż po północy rozpoczyna się czas godów, a więc świętych dni karnawały. Kiedyś w ten czas na wsi zwykle kojarzono pary i organizowano wesela. Do dziś panny wychodzą na podwórze i liczą kołki w płocie, nasłuchują z której strony psy ujadają, skąd się echo niesie, sprawdzają jakie imię wydobywa się z dna studni. Z kolei gospodarze sprawdzają jakie jest niebo – zachmurzone czy obłożone gwiazdami. Jeżeli nie ma gwiazd znaczy, że będzie obfitość w mleku, a jeżeli są – to znak, że kury będą się dobrze niosły. Zresztą zwierzęta traktowane są w tę noc szczególnie. Gospodynie karmią kury grochem i innymi przysmakami. Na wiejskich stołach do dziś pojawia się kolorowy opłatek przeznaczony dla zwierząt.

Łodzianie szczególnie upodobali sobie obcą tradycję – kupują jemiołę i przystrajają nią mieszkania i domy. Jest to obrzęd celtycki. W polskiej kulturze jemioły, która jest pasożytem drzew liściastych, do domu się nigdy nie wnosiło. Za to znoszono do domu gałązki iglaste, które w obrzędowości polskiej są symbolem życia. Dawniej upychano je w szparach ścian, oknach, wieszano nad progiem. Dziś gałązki kładzie się raczej przy nakryciach na wigilijnym stole.

Wigilijny wieczór to przede wszystkim spotkanie z najbliższymi i wspólna kolacja. 12 potraw to nawiązanie do dwunastu apostołów, uczniów Jezusa. Na staropolskim stole zawsze znajdowała się nieparzysta liczba potraw – pięć, siedem, dziewięć lub jedenaście. Dziś nie wyobrażamy sobie świąt bez ryby, głownie karpia, jednak dawnej w województwo łódzkim nie na wszystkich stołach się ona pojawiała, bo była zbyt kosztowna. Nigdy na stole nie pojawiał się alkohol, niezależnie czy była to chata wiejska, dom mieszczański czy pałac arystokraty.

Podczas kolacji nie można ani na chwilę odłożyć łyżki i wstać od stołu. Jedynie gospodyni może krzątać się między kuchnią a wigilijnym stołem. Podczas kolacji trzeba spróbować wszystkich potraw.

Święta Bożego narodzenia mają coraz bardziej świecki charakter. Dla młodego pokolenia święta to wyłącznie wigilijny wieczór. Całe szczęście Boże Narodzenie nie zatraciło specyficznie polskiego, rodzinnego charakteru.

[*Źródło: https://www.lodzkie.eu/page/129,wywiady.html?date=2008-12-00&id=32 ]

Po zmroku sójki wyglądają jeszcze piękniej, Piotrkowska zachwyca. Rozbłysły światełka, ucichł wiatr, już tak bardzo nie dokucza zimno. W powietrzu unosi się Magia Świąt !!! #KochamŁódź