Rezerwat przyrody „Bocianowskie Bagno” – tam gdzie niebo lekko dotyka wody.

Połowa stycznia, dni są jeszcze krótkie, a do tego słońce ciągle chowa się za chmury. Do rezerwatu „Bocianowskie Bagno” dotarliśmy już po czternastej. Przy drodze z Celestynowa do Kołbieli, na terenach leśnych należących do Mazowieckiego Parku Krajobrazowego, po lewej stronie znajduje się nieduży parking z wiatą piknikową. Tu zostawiliśmy samochód, szkoda, że przy parkingu nie ma tablicy informacyjnej o ścieżce dydaktycznej, kierunku zwiedzania.

Wyruszamy przed siebie zielonym szlakiem. Jest już późno, a o szesnastej zrobi się już ciemno. Lubię mieć zawsze ze sobą mapę, wtedy czuję się o wiele bezpieczniej. Po kilkunastu metrach mijamy paśnik i kolejną wiatę piknikową. Kilka metrów dalej zielony szlak skręca w prawo.

Droga doprowadza nas do grobli, ciągle podążamy zielonym szlakiem, warto przejść na drugą stronę, widoki są przepiękne. Nie wiem czy to brak słońca sprawia, że jest tu tak magicznie. Zaczarowany las.

Rezerwat „Bocianowskie Bagno” został utworzony w 1982 roku w celu zachowania naturalnych borów sosnowych o charakterze wydmowo-bagiennym, które znikały wskutek eksploatacji torfu. Zajmuje powierzchnię 68,98 ha. Występuje tam wiele gatunków roślin chronionych m.in. bagno zwyczajne, widłak jałowcowaty i goździsty oraz grzybienie białe, a także rzadkie rośliny mięsożerne: pływacz zwyczajny i rosiczka okrągłolistna. Rezerwat stanowi ostoję dla dzików, saren, lisów i łosi oraz dla nielicznych w Polsce żurawi i bocianów czarnych.

Wyjście z lasu i prześwity widoku Bocianowskiego Bagna z Gołym Bagnem w części centralnej torfowiska. W tej okolicy zielony szlak skręca w lewo na górę wydmy, a my idziemy dalej prosto.

Nasz ścieżka biegnie dalej wzdłuż Gołego Bagna. Jest tak pięknie, że nie mogę oderwać oczu, szkoda, że robi się późno i musimy wracać. Cały spacer zajął Nam godzinę czasu, myślę, że spokojnie można tu spędzić kilka godzin albo cały dzień.

Super miejsce na wycieczkę z dziećmi, dla maluszków najlepiej sprawdzi się rowerek biegowy, bo przez pewien odcinek trasy ścieżka jest dość wąska, z wózeczkiem może być niewygodnie. Chcemy tu wrócić koniecznie w maju jak przyroda budzi się do życia, musi tu być wtedy przepięknie.

Po drugiej stronie parkingu znajduje się droga, która prowadzi do ” Goździkowego Bagna”