Ścieżka edukacyjna Viru raba w Parku Narodowym Lahemaa – Estonia.

Park Narodowy Lahemaa leży w samym środku północnego wybrzeża Estonii, zajmując wraz z zatokami Kolga, Hara, Eru i Käsmu obszar 649 km². Powstał w 1971 roku jako pierwszy park narodowy na terenie ZSRR.

W granicach parku odnaleźć można piękne bagna i jeziorka, zatoki wypełnione ciepłymi wodami, dawne wsie rybackie oraz poniemieckie majątki. Lahemaa znaczy „kraina zatok”.

Ścieżka przez torfowisko Viru ma 3,5 km długości i prawie w całości pokryta jest promenadą. Wzdłuż szlaku znajdują się platformy widokowe, na których można bliżej poznać roślinność bagienną oraz odpocząć na ławeczce przy dużym padoku. Na środku szlaku znajduje się wieża widokowa, z której roztacza się widok na całe bagno. Z tablic informacyjnych można dowiedzieć się o powstaniu torfowiska i jego znaczeniu dla przyrody i ludzi, a także o roślinach torfowiskowych.

Trasę można również pokonać okrężną drogą, wówczas długość przejazdu wynosi 5,5 km. Jeśli wyruszycie z parkingu od strony Narwy i dojdziecie do tablicy informacyjnej na końcu szlaku przez torfowisko, skręćcie w lewo na odnogę szlaku zaznaczoną na drzewach niebieskimi kropkami, która doprowadzi Was z powrotem do początek szlaku grzbietem wydm nad torfowiskiem.

Torfowisko Viru o powierzchni 235 hektarów jest stosunkowo niewielkim bagnem. Torfowisko powstało z jeziora pozostawionego w zagłębieniu między wydmami po epoce lodowcowej i topnieniu lodu lodowcowego. Około 5000 lat temu jezioro zaczęło się zamykać i utworzyła się nizina, później bagno. Ziemia jest pokryta grubym kobiercem mchu torfowego na torfowisku, który stopniowo rośnie o 1-2 mm rocznie, ponieważ stale rośnie na górze i rozpada się poniżej. Warstwa torfu torfowiska Viru ma średnio 3 m miąższości. Stawy mają tu głębokość 2,5-3 m, ich dno pokryte jest grubym mułem torfowym.

Rów melioracyjny wykopany w torfowisku na końcu szlaku pochodzi z czasów produkcji torfu na torfowisku Viru. Obok mostu odgałęzienie promenady prowadzi na skraj wyfrezowanego pola torfowego. Od 1985 r. nie wydobywa się stąd torfu, ale od 25 lat nie widać najmniejszych oznak ożywienia roślinności bagiennej – torfowisko jest nadal brunatne i martwe.

Promenada prowadząca do wieży widokowej (1400 metrów) jest dostępna dla osób na wózkach inwalidzkich i rodzin z wózkami. Wejście na pierwszą platformę widokową również zostało zaprojektowane z myślą o dostępności.

Jak tu dotrzeć.

Na 52. kilometrze autostrady Tallinn-Narva (E20) skręć w kierunku Loksa. Jedź przez 1 km, aż po prawej stronie zobaczysz znak „Viru raba” (Viru Bag) i parking. Tam zaczyna się ścieżka edukacyjna.

Trasa rozpoczyna się na 1. kilometrze drogi prowadzącej do Loksy z drogi Tallinn-Narva i kończy się przy starej drodze Narva, 1,5 km od drogi Loksa w kierunku Kemba. Na początku szlaku znajduje się mały parking i tablica informacyjna, a na końcu niewielki parking przy drodze. Szlak jest oznaczony na drzewach biało-zielonymi oznaczeniami.

Idąc szlakiem „w odwrotną stronę”, zaczynając od końca drogi Kemba, należy najpierw przejść kilkaset metrów szlakiem biegnącym grzbietem wydm nad bagnami, aż do miejsca oznaczonego drogowskazem i tablica informacyjna, gdzie szlak skręca w lewo w bagno.

Lubisz to co robię?  Będzie mi niezmiernie miło jeśli wypijemy razem kawę.