Malta – Valletta i Msida. Gdzie autobus zawiezie i nogi poniosą

Dziesiątego lutego Maltańczycy obchodzą święto rozbicia okrętu Świętego Pawła na Malcie. Pobudka, szybkie śniadanie i wyruszamy do stolicy ( autobus nr 41, lub 42, 49, 250 z Mellieha).

Valletta jest dziś pięknie przystrojona. O 11-tej ma być odprawiana uroczysta Msza Święta a o 12-tej uroczyste salwy.

Rozbicie się statku Świętego Pawła u wybrzeży Malty jest powszechnie uznane za najważniejsze wydarzenie religijne w historii narodu.

Burzę i przybycie rozbitków do Malty w 60 roku opisują Dzieje Apostolskie

Wylądowanie rozbitków na Malcie

Gdy dzień nastał, nie rozpoznawali lądu, widzieli jednak jakąś zatokę o płaskim wybrzeżu, do którego chcieli – jeśliby się dało – doprowadzić okręt. Poodcinali kotwice i zostawili je w morzu. Równocześnie rozluźnili wiązania sterowe, nastawili pod wiatr przedni żagiel i zmierzali ku brzegowi. Wpadli jednak na mieliznę i osadzili na niej okręt. Dziób okrętu zarył się i pozostał nieruchomy, a rufa zaczęła się rozpadać pod naporem fal. Żołnierze postanowili pozabijać więźniów, aby któryś nie uciekł po dopłynięciu do brzegu. Lecz setnik, chcąc ocalić Pawła, przeszkodził ich zamiarowi. Rozkazał, aby ci, co umieją pływać, skoczyli pierwsi do wody i wyszli na brzeg, pozostali zaś [dopłynęli] jedni na deskach, a drudzy na resztkach okrętu. w ten sposób wszyscy cało znaleźli się na lądzie.

Pobyt Apostoła na Malcie

Po ocaleniu dowiedzieliśmy się, że wyspa nazywa się Melita (dzisiejsza Malta). Tubylcy okazywali nam niespotykaną życzliwość; rozpalili ognisko i zgromadzili nas wszystkich przy nim, bo zaczął padać deszcz i zrobiło się zimno. Kiedy Paweł nazbierał wielką naręcz chrustu i dołożył do ognia, żmija, która wypełzła na skutek gorąca, uczepiła się jego ręki. Gdy tubylcy zobaczyli gada, wiszącego u jego ręki, mówili jeden do drugiego: «Ten człowiek jest na pewno mordercą, bo choć wyszedł cało z morza, bogini zemsty nie pozwala mu żyć». On jednak strząsnął gada w ogień i nic nie ucierpiał. Tamci spodziewali się, że opuchnie albo nagle padnie trupem. Lecz gdy długo czekali i widzieli, że nie stało mu się nic złego, zmieniwszy zdanie, mówili, że jest bogiem. W sąsiedztwie tego miejsca znajdowały się posiadłości namiestnika wyspy, imieniem Publiusz, który nas przyjął i po przyjacielsku przez trzy dni gościł. Ojciec Publiusza leżał właśnie chory na gorączkę i biegunkę. Paweł poszedł do niego i pomodliwszy się, położył na niego ręce, i uzdrowił go. Po tym wydarzeniu przychodzili również inni chorzy na wyspie i byli uzdrawiani. Oni to okazali nam wielki szacunek, a gdy odjeżdżaliśmy, przynieśli wszystko, co nam było potrzebne.

Święty Paweł uważany jest za duchowego ojca wyspy. Miał on bowiem wprowadzić chrześcijaństwo, a wzniesiony w 1570 roku kościół Świętego Pawła Rozbitka jest tu jednym z najważniejszych miejsc jego kultu.

To właśnie w tym kościele o godzinie 11-tej mieliśmy przyjemność uczestniczyć we Mszy Świętej.

Budowę rozpoczęto w 1570 roku ze środków katedralnych. Kościół był przebudowywany w latach 1639 oraz 1679. W 1733 roku został kościołem kolegialnym”. (*źródło Wikipedia)

W kościele znajdują się święte relikwie – kości nadgarstka Świętego Pawła, a także fragment kolumny, na której Święty Paweł został ścięty.

We wnętrzu kościoła można podziwiać statuę Świętego Pawła, która została wykonana w Rzymie w 1650 roku.

Siege Belle Memorial – Valletta

Każdego dnia w południe, największy dzwon ma Malcie dzwoni, jego dźwięk rozbrzmiewa nad spokojnymi wodami Wielkiego Portu.

Podczas II Wojny Światowej Malta była nieustannie bombardowana, szczególnie w latach 1940-1943. Rzucili wyspę na kolana – jej duch został zmiażdżony, ale nigdy nie pokonany. Rodzice i dziadkowie opowiadali historie o trudach i bohaterstwie w odległych dniach niewyobrażalnych horrorów.

Między lutym a czerwcem 1942 r. Oblężenie Malty zaostrzyło się do tego stopnia, że tylko dwa z 24 statków handlowych przybyły i skutecznie rozładowały swój ładunek, przynosząc bardzo potrzebne zapasy na wyspę. W pierwszej połowie 1942 r. Malta przetrwała 154 dni i noce ciągłych bombardowań.

Oblężenie zostało ostatecznie przerwane wraz z przybyciem w sierpniu 1942 r. 14 statków Marynarki Handlowej, eskortowanych przez największą i najpotężniejszą eskortę, jaką brytyjska flota kiedykolwiek zgromadziła w tak zwanej Operacji Pedestal. Tylko pięć z tych statków w końcu uwiodło się w Grand Harbour, ratując Maltę przed głodem. Aż 400 żołnierzy alianckich straciło życie w tej operacji.

„Ponad 7 000 cywilów, żołnierzy i kobiet zmarło podczas trzyletniego oblężenia”.

Każda osoba była bohaterem w taki czy inny sposób, czy to na linii frontu, czy w domu, modląc się o koniec okrucieństw. Pomnik Dzwonów Oblężniczych w Valletcie upamiętnia wszystkich bohaterów, którzy oddali życie, aby chronić innych.

Stowarzyszenie George Cross Island wybrało zaciszne miejsce na bastionie Castille, najdalej wysuniętym punkcie Valletty w obrębie Grand Harbour, aby zaszczepić poczucie spokoju i kontemplacji, z dala od rozpraszającego zgiełku miasta. Odsłonięta przez królową Elżbietę II w 1992 roku, dzwonnica, zaprojektowana w formie eliptycznej neoklasycznej świątyni, zawiera dzwon Bourdona, największy na Malcie. Dzwon został odlany 10 lutego 1992 r. Przez największych założycieli dzwonów John Taylor & Co Founders of Loughborough, England. Łaciński napis cytujący werset z Psalmu 140 zdobi groove mulley. Napis brzmi „ Obumbrasti Super Caput Meum In Di Belli MCMXL – MCMXLIII”, co tłumaczy:

„ Rzucasz mi cień na głowę w czasie wojny 1940–1943”.

Obok dzwonnicy znajduje się katafalk z brązu zawieszony na balustradzie bastionu, symbolizujący pochówek zwłok nieznanego żołnierza na morzu.

*Źródło : https://www.guidememalta.com/en/monuments-explained-siege-bell-memorial-valletta

Dolne Ogrody Barrakka

Dolne Ogrody Barrakka położone są tarasowo na szczycie Bastionu Świętego Krzysztofa. Znajdują się tam ważne pamiątki historii. m.in. świątynia w stylu doryckim wzniesiona w 1810 roku na cześć Alexandra Balla, pierwszego gubernatora Malty, który dowodził brytyjsko – maltańskimi siłami podczas powstania przeciw Francuzom w 1799 r.

*Źródło: Przewodnik „Malta” wydawnictwa ExpressMap

Valletta czaruje kolorami, wąskie uliczki, barwne balkony i wspaniałe rzeźby sprawiają, że nie chce się wracać. Do tego jest dziś tak pięknie przystrojona do festy poświęconej Świętemu Pawłowi. W planach mamy jeszcze odwiedzić Msidę, więc czas wracać.