„Łużowa Góra” ścieżka spacerowa – Puszcza Kampinoska.
Stary Rok nauczył mnie, że w życiu nie ma co planować, ale zawsze warto marzyć. Pierwszy dzień Nowego Roku rozpoczęliśmy od spaceru po Naszej ukochanej Puszczy Kampinoskiej.
Tak sobie pomyślałam, że skoro nie ma śniegu, a ta zima jest wyjątkowo deszczowa, ciężko też o słoneczne dni to trzeba planować raczej krótkie spacery . Na niepewną pogodę dobrym rozwiązaniem są ścieżki dydaktyczne, których różnorodność tematyczna pozwala poznać zakątki Puszczy Kampinoskiej pod względem przyrodniczym, geologicznym, kulturowym i historycznym. Przebieg znacznej części ścieżek pokrywa się ze szlakami turystycznymi, większość rozpoczyna się przy parkingach, a część z nich posiada infrastrukturę turystyczną (wiaty, kładki).
Zapraszam na pierwszą wyprawę „ścieżką spacerową przez Łużową Górę”. Ma ona 2 km długości (4 km w dwie strony) i biegnie od parkingu w Dąbrowie Leśnej, przez Łużową Górę i miejsce straceń z 1942 roku do Kamienia Ułanów Jazłowieckich na Nadłużu.
Niewątpliwą atrakcją ścieżki jest powstały w listopadzie 2019 r. mural przedstawiający gacka brunatnego – gatunek nietoperza chętnie zimującego na Łużowej Górze. Dolna część muralu prezentuje kilka gatunków roślin charakterystycznych dla muraw napiaskowych, m.in. kocanki piaskowe, szczotlichę siwą, goździka piaskowego i chabra nadreńskiego.
Na północnym ramieniu wydmy Łużowa Góra, czyli w miejscu w którym jesteśmy, znajdował się zespół obiektów będącym zapasowym dowództwem Układu Warszawskiego na wypadek wojny atomowej. Budowę obiektów rozpoczęto w latach 60. XX wieku prace prowadzono do lat 80. Prace zostały wstrzymane na skutek wykorzystywania satelitów badawczych. W trakcie budowy miejsce to odwiedzały ważne osobistości, m.in. gen. Wojciech Jaruzelski i sowiecki marszałek Wiktor Kulikow. Kompleks ten składał się z trzech obiektów budowlanych połączonych podziemnymi korytarzami.
Z końcem zimnej wojny, w latach dziewięćdziesiątych obiekty te przestały być potrzebne wojsku. W 2003 roku przekazano je Kampinoskiemu Parkowi Narodowemu. Niszczejące budynki stały się zagrożeniem dla ludzi, którzy pojawiali się tu nielegalnie. Dlatego w ramach projektu „Łużowa Góra” nadziemne obiekty powojskowe rozebrano. W ich miejscu odtworzono siedlisko rzadkich i cennych muraw napiaskowych. Natomiast podziemny budynek halowy przysposobiono dla hibernujących tu nietoperzy, znacznie poprawiając im warunki życia.
Na terenie porośniętym murawami napiaskowymi wybudowano kładkę turystyczną oraz schody ułatwiające turystom zejście z wydmy w stronę położonego nieopodal miejsca straceń z czasów II wojny światowej. Przy kładce postawiono cztery tablice edukacyjne opisujące historię i główne walory przyrodnicze tego miejsca.
Klasycznych kształtów parabola wydmowa Łużowej Góry uważana była do niedawna za najwyższy punkt Puszczy Kampinoskiej (103 m.n.p.m.); wyższe o 3 metry wzniesienie znajduje się w pobliskim Opaleniu. Nim Warszawa zbliżyła się do tego uroczyska uchodziło za jedno z najpiękniejszych w Puszczy.
Dziś na wydmie rośnie młody bór sosnowy; starodrzew wycięli hitlerowcy m. in. na budowę lotniska na Bielanach
Jest to jedna z ciekawszych ścieżek edukacyjnych w Puszczy Kampinoskiej, świetnie nadaje się na wyprawę z dziećmi, sporo atrakcji i jej różnorodność sprawia, że maluszki nie będą się tu na pewno nudzić. Na szlaku znajduje się też wiata piknikowa, można spokojnie coś zjeść, odpocząć.
Sporo osób było na spacerze z psami. „Do Kampinoskiego Parku Narodowego wolno wprowadzać psy na krótkiej smyczy tam, gdzie może poruszać się turysta pieszy, czyli na znakowane szlaki turystyczne”.
Przy ścieżce w Dąbrowie Leśnej znajduje się spory parking leśny, można tu zostawić samochód.
Na Łużówą Górę można dojechać też komunikacją miejską z Warszawy z Metra Młociny autobusem numer 250.