W krainie Bugu – Mielnik ciekawe miejsca, atrakcje.

Nadbużańska perełka – Mielnik, jeden z najstarszych historycznych grodów na Podlasiu swoją nazwę wziął od istniejących tu młynów lub, co bardziej prawdopodobne od ruskiego słowa miel – kreda; jej pokłady znajdują się w Mielniku i okolicy. Mielnik ma bardzo bogatą przeszłość histeryczną, do rozbiorów Polski był stolicą jednej z trzech ziem województwa podlaskiego (drohicka, bielska, mielnicka). Książęta mazowieccy mieli tu zamek, który został zburzony w 1241 roku przez Tatarów. Później został on odbudowany. Szlachta ziemi mielnickiej odbywała tutaj swoje sejmiki, odbywały się sądy ziemskie i grodzkie.

W 1501 roku kiedy Podlasie wraz z Mielnikiem należało do Litwy, Aleksander Jagiellończyk udając się z Litwy do Krakowa zatrzymał się w Mielniku i odbył tutaj naradę z panami litewskimi. Jako jedno z pierwszych miast podlaskich Mielnik w 1501r. otrzymał prawa miejskie magdeburskie. Tu zostają podpisane dwa ważne dokumenty unia mielnicka i przywilej mielnicki. Aleksander na zamku mielnickim przebywał także w latach 1503 i 1504.

Kres świetności miasta przypada na połowę XVII wieku, w 1656r Mielnik niszczą Szwedzi a w 1657 wojska siedmiogrodzkie Jerzego II Rakoczego oraz wyprawy wojsk moskiewskich. Dawnej świetności Mielnik już nigdy nie odzyskał.

Po dawnym zamku pozostała tylko malownicza i stroma wznosząca się nad Bugiem Góra Zamkowa. Na jej szczycie stoi niewielka ruina kaplicy pw. św. Aleksandra Newskiego, zbudowanej tu po 1863 roku na pamiątkę stłumienia powstania styczniowego lub w podzięce za ocalenie cara Aleksandra II. Z Góry Zamkowej rozciąga się piękny widok na rzekę Bug.

U podnóża Góry Zamkowej stoją pozostałości kościoła pod wezwaniem Świętej Trójcy, pochodzącego z XVI wieku. Kościół ten razem z zamkiem został spalony podczas potopu szwedzkiego. Odbudowano go na początku XVIII wieku. W XIX wieku został ponownie spalony, później przerobiono go na cerkiew. W 1915 roku cerkiew pod Wezwaniem Ducha Świętego spłonęła. Po odzyskaniu niepodległości runy przejęła parafia katolicka.

Obok ruin kościoła zamkowego stoi murowany budynek pochodzący z połowy XIX wieku nazywany „Skarbcem królowej Bony”. Służył on jako plebania i sala katechetyczna.

Na pobliskim cmentarzy prawosławnym stoi drewniana kaplica Opieki Matki Boskiej (kiedyś unicka). Powstała pod koniec XVIII wieku, ale przebudowano ją w latach 80. XX wieku. Z jej powstaniem wiąże się legenda. Podobno w 1777 roku rzeką Bug płynęła ikona Matki Boskiej Opiekuńczej. Wyłowiono ją z wody i uznano za znak od Boga. Kilka miesięcy później, pobudowano w tym miejscu tą świątynię. Obecnie ikona ta znajduje się w murowanej cerkwi Narodzenia Najświętszej Maryi Panny.

W pobliżu cmentarza na wzgórzu stoi murowana cerkiew parafialna pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Zbudowano ją w latach 1821-1823 w stylu klasycznym. Przebudowano ją w latach 1907-1910 w stylu bizantyjsko-ruskim. Wtedy też dobudowano przedsionek z wieżą oraz kruchtę. Wnętrze zdobią ikony oprawione w złocone ramy. Za bogato zdobionym ikonostasem ukryty jest ołtarz.

W centrum miasteczka zachował się budynek dawnej synagogi. Obecnie pełni on funkcję domu mieszkalnego i galerii. Swoim wyglądem nie przypomina klasycznej synagogi, jest to budynek parterowy z poddaszem, posiada małą przybudówkę, która kiedyś służyła za babiniec.

Kościół Przemienienia Pańskiego w Mielniku jest jednym z nielicznych zabytków, które zachowały się po II wojnie światowej. Zbudowany został w 1913 roku, usytuowany na wzgórzu przy głównej ulicy Brzeskiej. Historycy sztuki określają go jako neobarokowy. W głównym ołtarzu kościoła znajduje się obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus. Dawniej był on celem pielgrzymek okolicznych mieszkańców, ale niestety liczne wota zagrabiono i pozostał jedynie kult lokalny.

Na obrzeżach Mielnika znajduje się wieża widokowa. Drewniana konstrukcja ma 12 metrów wysokości, na jej szczycie znajduje się taras widokowy.

Lubisz to co robię?  Będzie mi niezmiernie miło jeśli wypijemy razem kawę.